چیزى نیست ! همه چیز عادى ست ...

و شاید این طبیعت آدم ها باشد !

آن ها به سادگى به یکدیگر آسیب مى رسانند

اهمیت و ارزش چندانى براى احساس، روح و حتى آبروى

دیگران قائل نیستند اما آنچنان به خودشان اهمیت میدهند که اغلب موارد اگر کسى، چیزى بسیار کمتر از آنچه که آن ها با دیگران کرده اند، در حقشان بکند 

سخت خشمگین، گله مند و منقلب مى شوند !

جهان را به هم مى ریزند و فریاد میکشند !

خودشان را مستحق کوچکترین اهانت، بى احترامى یا بى عدالتى نمیدانند حال آنکه به راحتى به دیگران توهین میکنند ، حرمت ها را لگدمال میکنند و بى عدالتى را به حد اعلاء مى رسانند !

و هیچ کَکِشان هم نمى گَزَد !

این آدم نماهاى خودخواه ،

خود پرست و خودنما ،

که هیچکس نمیداند حقیقتا 

چه میخواهند ...!