هنوزم

هنوزم تِم و قالب این وبلاگمو دوست دارم.

همینطور اسمشو.

این بیرون خیلی چیزا عوض شده.

اما توی این وبلاگ.

توی این نوشته های قدیمی.

انگار که زمان متوقف شده.

هر چند خوشحالم که نشده.

و ناراحتم که نشده.

به یک اندازه ممنونم از گذر زمان و به همون اندازه بیزارم ازش :)